ثریا همین که چشمش به شاه افتاد، با شعف بیپایانی از جای برخاست، چند قدمی به طرف در به استقبال شاه رفت، شاه در حالی که تبسم شیرین و پرمعنایی بر لب داشت دست او را فشرد و به اتفاق جلو آمدند و در جایگاه خود قرار گرفتند.
ثریا: نمیتوانم خواستگاری شاه را باور کنم
