روانشناسی مثبت‌گرا تمایل دارد بر موضوعاتی تمرکز کند که منعکس‌کننده نیازهای رشد و شکوفایی است، اما افراد نیازهای فیزیکی به چیزهایی مثل غذا و سرپناه نیز دارند که در صورت عدم ارضای آنها، در مرکز توجه قرار خواهند گرفت. در محیط و موقعیت فعلی، ممکن است ارضای نیازهای اساسی ما برای زنده ماندن بر نیازهای ما برای خودشکوفایی مقدم باشد؟
دنیا تغییر کرده؛ آیا روانشناسی مثبت‌اندیشی آینده‌ای در آن دارد؟
