در جغرافیای اقتصادی ایران، کمتر استانی به اندازه خوزستان از مواهب استراتژیک برخوردار است؛ از منابع انرژی و بنادر کلیدی گرفته تا مرز طولانی با بازار بزرگ عراق. در چنین میدانی، اتاق بازرگانی به عنوان پارلمان بخش خصوصی، وظیفه‌ای فراتر از یک نهاد اداری بر عهده دارد. با این حال، تحلیل مستند عملکرد پنج سال و نیم اخیر (۱۳۹۹ تا اواسط ۱۴۰۴) اتاق اهواز، تصویری از یک نهاد پرکار در حوزه جلسات و دیدارها، اما کم‌اثر در تحقق اهداف راهبردی و حل مشکلات ریشه‌ای را به نمایش می‌گذارد. این گزارش، با استناد به آرشیو اخبار رسمی و وب‌سایت اتاق، به بررسی شکاف عمیق میان وعده‌ها، اقدامات اعلامی و نتایج ملموس اقتصادی می‌پردازد.
