هرکه یاد خدا را توشه خود سازد و سکون را اساس خویش قرار دهد، دنیا برایش سرابی از آرامش و بهشتی از صلح خواهد شد. باطنی که اهل خدا می‌بینند، همان نیست که اهل غفلت مشاهده می‌کنند؛ باطن دنیا برای آنکه قلبش به یاد خدا آرام گرفته، منبعی از اطمینان و امنیت است. آری، «الا بذکر الله تطمئن القلوب»، پس دنیا از میدان اضطراب و ترس به واحه‌ای از سکون و سلام بدل می‌شود برای آنکه با قلب مطمئن به سوی خدا روی آورده است.
