نویسنده در یادداشت حاضر تلاش میکند میان روزمرگی و آرمان پلی واقعی برای فهم روزمرگی و جایگاه آرمان بزند. زیرا اگر پل، واقعی نباشد پویایی روزمرگی و زیباییهای آن به پدیدهای شوم و تحمل ناپذیر بدل شده و نظام سیاسی را در معرض اشتباه بزرگ مهندسی کردن ارزشهای شرایط روزمرگی و حاکم کردن آرمانها بر آن قرار میدهد.