لوئیس بونوئل، فیلمساز اسپانیایی در ابتدای کتاب اتوبیوگرافیاش به نام «با آخرین نفسهایم» مینویسد: «آدم تا حافظهاش یا فقط بخشی از آن را از دست ندهد، نمیفهمد که آنچه سراسر زندگی را میسازد، چیزی جز حافظه نیست، زندگی بدون حافظه زندگی نیست، حافظه ما همان انسجام و هماهنگی ما، عقل و درایت ما، عمل ما و احساس ماست، بدون حافظه ما هیچ هستیم.»