فروید «ضدروشنگری» نیست، اما پایه‌های خوش‌بینی و انسان‌گرایی روشنگری را نقد می‌کند. او عقل را لازم می‌داند، اما ناکافی؛ و نشان می‌دهد که برای شناخت انسان، باید به اعماق تاریک و ناهشیار روان هم رفت.
فروید «ضدروشنگری» نیست، اما پایه‌های خوش‌بینی و انسان‌گرایی روشنگری را نقد می‌کند. او عقل را لازم می‌داند، اما ناکافی؛ و نشان می‌دهد که برای شناخت انسان، باید به اعماق تاریک و ناهشیار روان هم رفت.
