یک خط فکری در غرب و بعضا در داخل معتقد است که قوه مجریه نقش جدی در تعیین رویکردهای سیاست خارجی ایران ندارد و لذا تغییر عمده ای در این حوزه بعد از انتخابات ریاست جمهوری اتفاق نمی افتد. ریشه این تحلیل غلط به فهم نادرست از مبانی و درجه بهم پیوستگی دو عنصر «قاعده» و «روند» در پیشبرد سیاست خارجی کشورمان برمی گردد.
